Kiła kapusty w rzepaku

Kiła kapusty w rzepaku, to powszechnie występująca choroba płodozmianowa. Groźna, trudna do opanowania i obecna już niemal na terenie całego kraju.

Chorobę tę wywołuje Plasmodiophora brassicae. Pierwotniak, który atakuje ponad 200 gatunków roślin! Dodatkowo uszkodzenia które powoduje w korzeniach otwierają drogę dla innych chorób.

Kiła kapusty w rzepaku, to poważny problem. Zwiększa nakłady na uprawę i ogranicza plonowanie. Dodatkowo zebrany plon jest słabszej jakości. W rzepaku pojawiają się również inne choroby, ponieważ uszkodzone korzenie stanowią drogę infekcji dla wielu patogenów.

Kiła kapusty – objawy choroby

Na liściach rzepaku pojawiają się przebarwienia. Liście przybierają żółtawą (chloroza), fioletową barwę. W pierwszej kolejności winę zwalamy na pogodę, niedobory wody, niedobry składników pokarmowych.

Porażony kiłą kapusty rzepak nie rośnie prawidłowo, jego dynamika wzrostu jest mniejsza. Szczególnie w słoneczne dni można zaobserwować mniejszy turgor i więdnięcie roślin. Ich kondycja poprawia się zazwyczaj wieczorem.

Przebarwienia i więdnięcie rzeczywiście są spowodowane niedoborami wody i składników pokarmowych. Przyczyną nie jest jednak ich niedobór w glebie, a porażenie korzeni, szczególnie w strefie włośników patogenem.

Po kilku tygodniach po infekcji patogenem na korzeniach zaczynają pojawiać się galasy. Charakterystyczne zgrubienia. Ta deformacja wpływa na zdolność roślin do pobierania kluczowych składników.

Możesz zaobserwować wcześniejsze kwitnienie rzepaku i jego dojrzewanie. Kiła kapusty może objawiać się w rzepaku właśnie w ten sposób.

Kiła kapusty w rzepaku – galasy na korzeniach rzepaku.

Kiła kapusty w rzepaku – rozwój choroby i rozprzestrzenianie

Głównym czynnikiem sprzyjającym rozwojowi kiły kapusty w rzepaku jest uprawa tej rośliny w monokulturze. Niskie pH gleby również pomaga w rozwoju tej choroby. Sprzyjające będą również czynniki pogodowe. Ciepła jesień obfitująca w opady to dogodne warunki by rozwijała się kiła kapusty w rzepaku. 

Z obserwacji wynika, że wczesny siew rzepaku ozimego przy ciepłej i wilgotnej pogodzie również sprzyja rozwojowi choroby.

Niżej wymieniam również inne rośliny, jakie chętnie atakuje pierwotniak odpowiedzialny za kiłę kapusty w rzepaku. To ważne, ponieważ wiele z nich to chwasty, których obecność na polach w znacznych ilościach możne wspierać rozwój choroby. 

Wykazano również, że pierwotniaki wywołujące kiłę mogą być przenoszone przez wodę oraz zwierzynę dziko żyjącą. Co ważne, możemy ją przenieść na inne pola przy pomocy sprzętu rolniczego. 

Kiła kapusty w rzepaku – profilaktyka

• Prawidłowy płodozmian. Ciągle najważniejszy element ochrony rzepaku przed kiłą kapusty. Przyjmuje się, że na tym samym polu nie powinno uprawiać się rzepaku częściej niż co 4 lata.
• Rodziny żywicielskie. Pamiętaj, że np. gorczyca również jest rośliną preferowaną przez pierwotniaka wywołującego chorobę. Musisz uwzględniać ten fakt w płodozmianie.
• Kwaśne gleby. Zalecane jest wapnowanie kwaśnych gleb.
• Resztki pożniwne. Ważnym elementem jest niszczenie resztek pożniwnych i uprawa gleby. Sięgaj po preparaty rozkładające resztki. Ograniczamy tak miejsca rozwoju patogenów. Należy również niszczyć samosiewy rzepaków.
• Dobór odmian. Na rynku przybywa odmian o zmniejszonej podatności na pierwotniaki kiły kapusty.

Zwalczanie choroby

Choroba ta, to trudny przeciwnik. Kiła kapusty w rzepaku jest trudna do zwalczania. Za sukces trzeba uznać jej ograniczenie przy pomocy środków chemicznych. Dlatego właśnie, tak ważne jest stosowanie się do zasad profilaktyki.